Van oorsprong een rotsbewoner, heeft de kerkuil zich wonderwel aangepast aan de menselijke omgeving. Door het feit dat de mens gebouwen ging optrekken vonden Kerkuilen een onderdak in kerken, kastelen, schuren,... In de onmiddellijke omgeving van zijn nestplaats vond hij voldoende prooien in het gevarieerde kleinschalige boerenlandschap met knotwilgenrijen, houtwallen, ruige graslanden en akkerranden. Tegenwoordig gaat het niet zo goed meer met de kerkuil. Hij staat momenteel in verschillende landen op de "Rode lijst" van bedreigde diersoorten. Als algemene oorzaken van achteruitgang kunnen we vermelden: verlies en waardevermindering van de biotopen, verlies aan geschikte rustige broedplaatsen, hogere onnatuurlijke sterfte door menselijke invloeden.